Το χρονικό της συνωμοτικής δράσης

Στη Βρετανία, ο προτεστάντης Βασιλιάς Ιάκωβος Α’, ασκούσε την εξουσία με τρόπο βίαιο και τυραννικό. Οι μαζικές εκτελέσεις, οι κατασχέσεις περιουσιών και οι εκδιώξεις από τα αξιώματα, αποτελούσαν μια οδυνηρή πραγματικότητα για τους Καθολικούς. Ένας άγγλος στρατιώτης από το Γιορκ, ο Γκάι Φοκς (Guy Fawkes), ανέλαβε την οργάνωση μιας ομάδας Καθολικών, που στόχο είχε τη δημιουργία Καθολικής επανάστασης σε ολόκληρη την Αγγλία. Το εγχείρημά του Φοκς στηρίζονταν στη θεωρία του Ντόμινο. Ευελπιστούσε πως η πυροδότηση μιας σειράς έκρυθμων γεγονότων στο Λονδίνο θα δημιουργούσε χάος και αναρχία, που θα εξαπλώνονταν σε όλη την επικράτεια και με τη βοήθεια του καθολικού στέμματος της Ισπανίας, θα γινόταν εφικτή η ανατροπή της Μοναρχίας, επιφέροντας ταυτόχρονα ένα καίριο χτύπημα στον Προτεσταντισμό.

Όταν ένας ασήμαντος δημόσιος υπάλληλος ανακαλύπτει ένα λάθος στα γρανάζια του συστήματος, του οποίου αποτελεί ένα ακόμη αναλώσιμο πιόνι, μετατρέπεται αυτόματα σε εχθρό του κράτους. Παντρεύοντας τις δυστoπικές φαντασίες του Κάφκα, του Χάξλεϊ και του Όργουελ, ο Τέρι Γκίλιαμ μάς συστήνει το βασίλειο τρόμου ενός αφάνταστα καταπιεστικού καθεστώτος γραφειοκρατίας, όπου η φυγή είναι σχεδόν αδύνατη.



Ονειρική σάτιρα ενός κόσμου όχι πολύ μακρινού, το «Brazil» αποτέλεσε για τον Γκίλιαμ ένα τρελό σχέδιο που συνάντησε τρομακτικές πιέσεις από το στούντιο, σχεδόν επαληθεύοντας το φουτουριστικό όραμά του για την πάλη ενός μοναχικού ονειροπόλου ενάντια στο σύστημα.



Δέσμιος ενός τυραννικού αυτοματισμού και του άγρυπνου βλέμματος ενός αδίστακτου Μεγάλου Αδελφού, ο ήρωας του «Brazil» βρίσκει ωστόσο καταφύγιο, όπως και ο ασυμβίβαστος δημιουργός του, στην οργιαστική του φαντασία, όπου αποκτά κυριολεκτικά φτερά και διεκδικεί την ελευθερία του με το πάθος που ο πραγματικός κόσμος του έχει στερήσει.

Πως θα ήταν κάποιοι ήρωες cartoon με τατουάζ? Αν θα θέλατε να δείτε πόσο (πιθανόν) γοητευτικοί θα ήτανε, σας δείχνω παρακάτω μερικούς για να αποφασίσετε μόνοι σας!

Ενας πραγματικά υπέροχος και πρωτότυπος σχεδιασμός "ντυσίματος" φιάλης ούζου από το καταξιωμένο δημιουργικό γραφείο Dolphins. Σχετικά με το αποτέλεσμα, οι δημιουργοί δηλώσαν τα παρακάτω:

"Ο σχεδιασμός στοχεύει στη διαφοροποίηση από τον ανταγωνισμό στο πεδίο του τουριστικού δώρου - αναμνηστικού. Το ούζο είναι από τα χαρακτηριστικότερα ποτά της Ελλάδας σε σημείο που αποτελεί πλέον επιλογή "στερεότυπο" ως σουβενίρ!
Αυτός είναι ο λόγος που χρησιμοποιήσαμε εικόνες και σύμβολα που είναι άμεσα συνδεδεμένα με την ελληνική παράδοση και κουλτούρα.
Το ύφος της εικονογράφησης είναι εμπνευσμένο από τα αρχαιοελληνικά μελανόμορφα αγγεία, αποπνέοντας μια εναλλακτική αισθητική και συγχρόνως ένα ζωηρό κώδικα επικοινωνίας"

Γραφείο: Dolphins // communication design
Art directors: Thanasis Tsampoukas, Vasilis Papadopoulis
Illustrator: Viktor Gountaras
Πελάτης: EVA (Greek Distillation Company)
Είδος Εργασίας: Σχεδιασμός Εμπορικής Συσκευασίας

Το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό όταν καθόμαστε να απολαύσουμε ένα ποτό σίγουρα δεν είναι το πώς θα φαινόταν στο μικροσκόπιο. Ευτυχώς όμως που μερικοί το σκέφτονται για εμάς, γιατί το θέαμα που μας δίνει η εταιρεία BevShots -που έβαλε διάφορα ποτά κάτω από μικροσκόπιο" είναι πραγματικά πέρα από κάθε φαντασία.

Αφού κρυσταλοποίησαν το αλκοόλ, οι ... καλλιτέχνες - επιστήμονες έβγαλαν φωτογραφίες με τη χρήση ενός ειδικού μικροσκοπίου μέσα από το οποίο διαχέεται πολωμένο φως, δημιουργώντας πραγματικά εντυπωσιακά χρώματα και σχέδια. Το αποτέλεσμα θα σας αφήνει με το στόμα ανοιχτό (και αν ψάχνατε wallpaper, ορίστε μερικές ιδέες).

Σκαν στο πιο ξεχασμένο και ενδιαφέρον κόμικ του Αρκά.
(από τον Judas Priestley του "Luben.tv")




Ήταν η πρώτη φορά που είχα δει την σειρά «Φάε το κερασάκι». Μόλις 8 σελίδες σε ένα μικρής ζωής περιοδικό πληροφορικής των 80s, το MICROMAD. Που θα επιβιώσει μόλις 3 χρόνια πριν καν μπουν τα 90ς, πριν το PIXEL αποκτήσει την απόλυτη ηγεμονία στο χώρο, για να δώσει και αυτό με τη σειρά του τη σκυτάλη στο PC-Master, στο RAM και στην έκρηξη των δεκάδων εκδόσεων που θα ακολουθήσει το δεύτερο μισό της δεκαετίας των 90s.

Εκείνη λοιπόν την αθώα εποχή που το PC δεν έχει ακόμα καν μπει στο «ελληνικό νοικοκυριό», ο πρωτοπόρος Αρκάς που δημοσίευε ήδη τον ψυχαναγκαστικό του Κόκκορα σε εκδόσεις αποκλειστικά για κομικς όπως το ΠαραΠέντε, θα κάνει ένα στριπ για να σαρκαστεί την κουλτούρα του gaming. Από μέσα, κυριολεκτικά. Ακολουθώντας τον αριστουργηματικό αφηγηματικό τρόπο που έχουν τα περισσότερα στριπ του και που αποτελεί το σήμα κατατεθέν του – το «Φάε το κερασάκι» στήνει ολόκληρο το χιούμορ γύρω από το δίπολο δυο χαρακτήρων, παγιδευμένων και μόνων σε μια καταναγκαστική, θεατρική, μοιραία πραγματικότητα που δεν μπορούν να αποφύγουν. Και που όμως ενώ ο ένας αντιλαμβάνεται τον ρόλο του σαν αναπόφευκτο και συμφιλιώνεται επαρκώς με αυτόν χωρίς ερωτήματα, ο άλλος ταλανίζεται για πάντα, υπαρξιακά, θεμελιακά.

Όπως ο Παντελής και το Λιοντάρι, ο Κόκκορας και το Γουρούνι, ο Ισοβίτης και ο Μοντεχρήστος, ο Χλέμπουρας και η Αρκούδα, ο Φιλόσοφος και ο Βάρβαρος του «Μετά την καταστροφή», η Λουκρητία και ο Καστράτος, ο «Κακός Λύκος» και ο Λαγός, όπως κάθε στριπ που έχει κάνει ποτέ, ο Αρκάς διαλέγει για το «Φάε το κερασάκι» το καλύτερο υπαρξιακό περιβάλλον για να χτίσει την ίδια πάντα Ντοστογιεφσκική, Καφκική, αρχετυπική υπαρξιακή αντιπαράθεση. Ένας κάτι σαν δράκος, συμφιλιωμένος και ακομπλεξάριστος με την ύπαρξη του σαν δράκος, κυνηγάει για πάντα έναν ιππότη, τσακωμένο με το ρόλο του, αγχωμένο με την ύπαρξη του, μαλωμένο με το μάταιο του κόσμου. Να σώσει την πριγκίπισσα, να αποφύγει το Τέρας, να γίνει Ήρωας. Αλλά γιατί; Γιατί; Ποιό είναι το νόημα;

Αν το δει κάποιος λίγο πιο προσεκτικά, το «Φάε το κερασάκι» αποτελεί ίσως την πιο απολαυστική, σίγουρα την αγαπημένη μου, σαρκαστική τοποθέτηση πάνω στο αρχαϊκό αφηγηματικό μοτίβο του Damsel in Distress – άλατις, της Δεσποσύνης εν Κινδύνω. Μια κάποια παρθένος δεσποσύνη, άβουλη και ακίνητη, απροστάτευτη, εγκλωβισμένη στα τείχη της αβεβαιότητας, εκτεθειμένη στους υποτιθέμενους κινδύνους της ζωής, αναμένει τον Ιππότη της – να επιτελέσει το ρόλο του, να νικήσει το Δράκο, να της προσφέρει την ζεστή προστασία της αγκαλιάς του.

Κι όλα αυτά στα αγεωμέτρητα τείχη ενός πλανήτη με κερασάκια, ξίφη, επίπεδα, στους βαρυτικούς κανόνες ενός σύμπαντος από πιξελς, στο σκοτεινό φανταστικό και μακρινό διάστημα που ζει ο Σουπερ Μάριο, ο Πακμαν και κάθε πρωτόλειο αρχέτυπο της μυθοπλασίας των video games. Που μοιάζει να μας έρχεται αιώνες μπροστά στο διαστημικό μακρινό μέλλον, αλλά που στην ουσία κρύβεται πίσω, στο εποικοδόμημα των ψυχών των δημιουργών του, στις αρχές, τις αντιλήψεις, στα αστεία κλισέ. Μιας θηλυκής ύπαρξης που περιμένει ένα σωτήρα, ενός Ήρωα που το επιτελεί.

Αυτά όλα έρχεται ο Αρκάς να τα τελειώσει ιδιοφυώς. Κι αν μαγευτήκατε,  απολαύστε τα 8 μοναδικά στριπς του «Φάε το κερασάκι». Κλικ για ανάλυση, ξέρετε τώρα.

Η σημερινή ημέρα σημαίνει πολλά. Πάρα πολλά! Δεν είναι μια ακόμα "απλή γιορτή" εμπορικού περιεχομένου (βλέπε "Βαλεντίνου") ή θεσμοθετημένης ευχής και υπενθύμισης. Είναι επέτειος αγώνα.
Γι' αυτό το λόγο, επέλεξα για τη συγκεκριμένη επέτειο να αναδημοσιεύσω ένα κείμενο από το ιστολόγιο "Love Korydallos" της συγγραφέως Βάσιας Ακαρέπη από τις 8 Μαρτίου του 2011.
...

...

"Σήμερα είναι η ημέρα της γυναίκας.. Δεν θα σας πω ''Χρόνια Πολλά", κι ούτε να μου πείτε, γιατί δεν είναι  ''γιορτή'' αλλά  ''ημέρα'', κι έχει διαφορά!

Σήμερα είναι ημέρα σκέψης, ημέρα εσωτερικής αναζήτησης, ημέρα για να προβληματιστούμε αν το στίγμα μας στην ζωή είναι αυτό που θα θέλαμε να είναι , αν τα όνειρα που κάναμε μικρές πραγματοποιήθηκαν ή έστω κάποια από αυτά, και τέλος αν τα δικαιώματα μας αναγνωρίζονται.
Και δεν εννοώ φυσικά το δικαίωμα μας ''να βγούμε με τις φίλες μας ,μια φορά τον χρόνο'' αλλά το δικαίωμα μας να έχουμε φίλες και να τις βλεπουμε όλο το χρόνο, να έχουμε ενδιαφέροντα, να έχουμε χρόνο για τον εαυτό μας, να έχουμε ύπαρξη , να έχουμε μια ζωή που να περιέχει κι εμάς μέσα εκτός από όλους τους άλλους!.. Το δικαίωμα μας στις ίσες ευκαιρίες..

Τί είναι όμως η ''Ημέρα της γυναίκας'';
 Στις 8 Μαρτίου του 1857 , οι εργάτριες των κλωστοϋφαντουργείων της Νέας Υόρκης  βγήκαν στους δρόμους ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας , ανθρώπινα ωράρια και ίσες αποδοχές με τους άντρες.  Η εξέγερση αυτή έλαβε τέλος μετά από την σκληρή και αιματηρή συμπλοκή με την αστυνομία... Η αρχή όμως είχε γίνει και το γυναικείο κίνημα στα χρόνια που ακολούθησαν δυνάμωνε όλο και περισσότερο.
 Το 1910 στο παγκόσμιο συνέδριο σοσιαλιστριών στην Κοπεγχάγη , η Κλάρα Τσέτκιν, γνωστή για την αγωνιστική της δράση, πρότεινε να καθιερωθεί η 8η Μαρτίου ως ''Παγκόσμια Ημέρα της γυναίκας''.



Παρόλα αυτά μεσολάβησαν χρόνια αγώνων υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών για να καθιερωθεί τελικά η 8η Μαρτίου , ως "Παγκόσμια ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και την Διεθνή Ειρήνη'' από τον ΟΗΕ το 1977 , δηλαδή ακριβώς 120 χρόνια μετά από την αιματοβαμμένη εκείνη απεργία..

 Η ''Ημέρα της γυναίκας'' επομένως είναι μια ημέρα που σφραγίστηκε με αγώνες και διεκδικήσεις, ένα σύμβολο των κατακτήσεων των γυναικών στην εργασία, στην οικογένεια και στην κοινωνία.

Προτιμώ λοιπόν να ''γιορτάζω'' λιγότερο και να διεκδικώ περισσότερο, όχι μόνο σήμερα, αλλά κάθε μέρα."

Βάσια Ακαρέπη

Alexander Safonov: ο ερασιτέχνης δύτης που γοητεύτηκε από την υποβρύχια φωτογραφία και την λάτρεψε τόσο ώστε να την φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα! Από το 2004 που ξεκίνησε να φωτογραφίζει τη ζωή κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας (καμιά φορά και πάνω) και μέχρι σήμερα, έχει ένα μεγάλο αριθμό υπέροχων φωτογραφιών του να "κυκλοφορεί" παγκοσμίως και να κερδίζει - εκτός από τον θαυμασμό του κόσμου - και αρκετά βραβεία!

Πιρούνια, κουτάλια, ελατήρια, κομμάτια κασσίτερου και οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο μπορείς να φανταστείς, γίνεται τέχνη στα χέρια του Ιάπωνα γλύπτη Natsumi Tomita.

Χρησιμοποιεί σκουπίδια και διάφορα άλλα φαινομενικά άχρηστα υλικά που βρίσκει στο δρόμο ή στο σπίτι του ή οπουδήποτε αλλού και αναδημιουργεί με αυτά διάφορα ζώα.

Μπορείς να το χαρακτηρίσεις άμεση ανακύκλωση, Cheap Art, ή όπως αλλιώς θέλεις, η ουσία όμως είναι πως αν έχεις μέσα σου το "δαίμονα" της δημιουργίας μπορείς να μετατρέψεις σε έργο τέχνης (καλό ή κακό είναι άλλη υπόθεση) σχεδόν οτιδήποτε γιατί όλα τα βλέπεις ως τέχνη.

Ο συγκεκριμένος πάντως Γιαπωνέζος γλύπτης είναι πραγματικά εξαιρετικός και τα έργα του ιδιαίτερα και εντυπωσιακά! Φαινομενικά απλά αλλά αν τα προσέξεις, πραγματικά περίπλοκα.

Και φυσικά, με 2 ειδών χαμαιλέοντες, ταιριάζει πραγματικά να βρίσκεται σε αυτό το blog!!!

Μια συμβουλή υπάρχει που ισχύει από τον Truman Capote έως τον Michael Jordan: Δεν είναι κακό να είσαι αποτυχημένος. Τρελό ε;

Τι σε τρομάζει περισσότερο; Μάλλον ο θάνατος, όπως τους περισσότερους. Τι σε τρομάζει όμως περισσότερο στη ζωή; Η αποτυχία; Λογικό. Αρκετοί άνθρωποι είναι αυτοί που προτιμούν μια ζωή με ασφάλεια, παρά να πάρουν το ρίσκο επειδή μπορεί να αποτύχουν.

Ωστόσο δεν πρέπει να φοβάσαι την αποτυχία. Δεν είναι κακό να είσαι αποτυχημένος. Και όχι δεν το λέμε εμείς, αλλά οι επιτυχημένοι. Τελικά λες το μυστικό της επιτυχίας να είναι κρυμμένο στην… άλλη πλευρά;

Έργο του ζωγράφου Ντιέγκο Βελάσκεθ, “Οι Δεσποινίδες των τιμών” (Las Meninas, 1656-1657, Πράδο, Μαδρίτη), που χαρακτηρίστηκε ως η Φιλοσοφία της Τέχνης*

Ο πίνακας του Ντιέγκο Βελάσκεθ “Οι Δεσποινίδες των τιμών” (Las Meninas, 1656-1657, Πράδο, Μαδρίτη). έχει χαρακτηρισθεί ως “η θεολογία της ζωγραφικής” από το ζωγράφο Λούκα Τζορντάνο (1634-1705) και ως “η φιλοσοφία της τέχνης” από τον Τόμας Λώρενς.

Οι πολλαπλές οπτικές (εσωτερικές ή εξωτερικές) που μπορεί να έχει ένας καλλιτέχνης αποτυπώνονται παραστατικά σ’ αυτό το έργο δικαιώνοντας και τον χαρακτηρισμό του ως “η φιλοσοφία της τέχνης”.

Στη συγγραφή το αντίστοιχο στοιχείο των πολλαπλών οπτικών εκφράστηκε από τον μεγάλο θεωρητικό Μιχαήλ Μπαχτίν, όταν ο ίδιος εξήγησε πως στο έργο ενός συγγραφέα, δεν συναντάμε μόνο τη δική του “φωνή”, αλλά και πολλές άλλες που συνυπάρχουν μέσα στην γραφή του.

Η δημιουργικότητα άλλωστε και εν δυνάμει κάθε έργο τέχνης, είναι η σύνθεση συνειδητών και ασυνείδητων στοιχείων που με την ανάλογη γενναιότητα επέτρεψε κάθε δημιουργός να εκφραστούν σ’ αυτό.

Γι’ αυτό και κάθε έργο, καλλιτεχνικό ή όχι, είναι πιο μπροστά από αυτόν που το δημιούργησε…

Στη συνέχεια, αν και η διαδικασία της συγγραφής όχι μόνο διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο αλλά και δεν είναι εύκολο να εξηγηθεί ακριβώς, δέκα διάσημοι συγγραφείς μιλούν για το πώς “σπάζοντας κάθε κανόνα, μπορεί να βρει κάποιος τον συγγραφικό του εαυτό”:

Στην Ευρώπη μια πόλη έχει μέλλον: η Θεσσαλονίκη!!!

Η διάκριση προέρχεται από διεθνή διαγωνισμό ενός περιοδικού των Financial Times.

Η Θεσσαλονίκη ανακηρύχθηκε ευρωπαϊκή πόλη του μέλλοντος για το 2014 στον ετήσιο διεθνή διαγωνισμό «European Cities of the Future», του περιοδικού «Foreign Direct Ιnvestments» της βρετανικής εφημερίδας «Financial Times».



Ήρθε πρώτη ανάμεσα σε 468 περιοχές, εκ των οποίων 46 πόλεις μεσαίου μεγέθους, στην κατηγορία «Best Mid - Sized city for human capital and lifestyle».
Η αξιολόγηση των πόλεων είχε ως κριτήρια το εργατικό δυναμικό, το επίπεδο της εκπαίδευσης, τον αριθμό των πανεπιστημίων, τους φοιτητές, την ποιότητα ζωής, τον αριθμό των γιατρών κ.ά.
«Είναι μια ακόμη επιβεβαίωση της εξωστρέφειας στην οποία επενδύει ο δήμος και οι επιχειρήσεις. Είναι μια επιβεβαίωση του επιπέδου των πανεπιστημίων και των ιδιωτικών σχολείων» δήλωσε στο voria.gr ο αντιδήμαρχος Οικονομικών και Επιχειρηματικότητας του Δήμου Θεσσαλονίκης, Χασδάι Καπόν.

Ο Μπέρτραντ Ράσελ και το όριο της λογικής….

Φανταστείτε ότι ζείτε σε ένα χωριό, όπου ισχύει ένας πολύ περίεργος νόμος. Ο νόμος λέει :

1) Όλοι οι κάτοικοι πρέπει να κυκλοφορούν καλοξυρισμένοι

2) Οι κάτοικοι δεν πρέπει να ξυρίζονται μόνοι τους, αλλά από τον κουρέα του χωριού.

Αμέσως αμέσως, έχουμε το εξής παράδοξο: Ποιος θα ξυρίσει τον κουρέα; Δεν μπορεί να ξυριστεί μόνος του, γιατί απαγορεύεται από τον κανονισμό, αλλά δεν μπορεί να κυκλοφορήσει και αξύριστος.

Οι πίνακες με σειρά που εμφανίζονται:

Asher Brown Durand - The Catskill Valley‬

Thomas Hill - Emerald Bay, Lake Tahoe

Albert Bierstadt - Among the Sierra Nevada Mountains

Ivan Shishkin - Forest edge

James Sant - Frau und Tochter‬

William Adolphe Bouguereau - L'Innocence

William Adolphe Bouguereau - Song of the Angels

Ivan Shishkin - Bach im Birkenwald

William Adolphe Bouguereau - Le Baiser

William Adolphe Bouguereau - Nature's Fan- Girl with a Child

William Adolphe Bouguereau - The Motherland

Ivan Shishkin - Morning in a Pine Forest

William Adolphe Bouguereau - The Nut Gatherers

William Adolphe Bouguereau - Two Sisters

William Adolphe Bouguereau - Not too Much to Carry

Thomas Cole - The Course of Empire: Desolation

Martinus Rørbye - Entrance to an Inn in the Praestegarden at Hillested

William Adolphe Bouguereau - Sewing

William Adolphe Bouguereau - The Difficult Lesson

William Adolphe Bouguereau - The Curtsey

William Adolphe Bouguereau - Little Girl with a Bouquet

Claude Lorrain - Pastoral Landscape

William Adolphe Bouguereau - Cupidon

William Adolphe Bouguereau - Admiration

William Adolphe Bouguereau - A Young Girl Defending Herself Against Eros

William Adolphe Bouguereau - Dawn

William Adolphe Bouguereau - L'Amour et Psych

William Adolphe Bouguereau - Spring Breeze

William Adolphe Bouguereau - The Invation

William Adolphe Bouguereau - Nymphs and Satyr

William Adolphe Bouguereau - The Youth of Bacchus

William Adolphe Bouguereau - The Birth of Venus

William Adolphe Bouguereau - The Nymphaeum

Gioacchino Pagliei - Le Naiadi

Luis Ricardo Falero - Faust's Dream

Luis Ricardo Falero - Reclining Nude

Jules Joseph Lefebvre - La Cigale

John William Godward - Tarot of Delphi

Jan van Huysum - Bouquet of Flowers in an Urn

Adrien Henri Tanoux - Salammbo

Guillaume Seignac - Reclining Nude

Tiziano - Venere di Urbino

Louis Jean François Lagrenée - Amor and Psyche

Correggio - Giove e Io

François Gérard - Psyché et l'Amour

John William Godward - Contemplatio

John William Godward - Far Away Thought

John William Godward - An Auburn Beauty

William Adolphe Bouguereau - Flora And Zephy

Louis Jean François Lagrenée - Mars and Venus, Allegory of Peace

Fritz Zuber-Bühle - A Reclining Beauty

Paul Peel - The Rest

Guillaume Seignac - L'Abandon

Victor Karlovich Shtemberg - Nu à la peau de bete

Pierre Auguste Cot - Portrait Of Young Woman

Ivan Shishkin - Mast Tree Grove

Ivan Shishkin - Rain in an oak forest

William Adolphe Bouguereau - Biblis

William Adolphe Bouguereau - Elegy

Marcus Stone - Loves Daydream End

William Adolphe Bouguereau - Head Of A Young Girl

Hugues Merle - Mary Magdalene in the Cave

Andrea Vaccaro - Sant'Agata

Jacques-Luois David - Accademia (o Patroclo)

Michelangelo Merisi da Caravaggio - San Giovanni Battista

Roberto Ferri - In Nomine Deus

Michelangelo Merisi da Caravaggio - Cristo alla colonna

Michelangelo Merisi da Caravaggio - Incoronazione di spine

Paul Delaroche - L'Exécution de lady Jane Grey en la tour de Londres, l'an 1554

Michelangelo Merisi da Caravaggio - Decollazione di San Giovanni Battista

Michelangelo Merisi da Caravaggio - Sacrificio di Isacco

Guido Reni - Davide e Golia

Michelangelo Merisi da Caravaggio - Giuditta e Oloferne

Michelangelo Merisi da Caravaggio - Davide e Golia

Michelangelo Merisi da Caravaggio - Salomè con la testa del Battista

Michelangelo Merisi da Caravaggio - Davide con la testa di Golia

Jakub Schikaneder - All Soul's Day

Michelangelo Merisi da Caravaggio - San Gerolamo scrivente

Guido Reni - San Gerolamo

Pieter Claesz - Vanitas

Gabriel von Max - The Ecstatic Virgin Anna Katharina Emmerich

William Adolphe Bouguereau - Portrait of Miss Elizabeth Gardner

Jan Lievens - A young girl

Johannes Vermeer - Portrait of a Young Girl

Luis Ricardo Falero - Moonlit Beauties

Joseph Rebell - Burrasca al chiaro di luna nel golfo di Napoli

Luis Ricardo Falero - Witches going to their Sabbath

William Adolphe Bouguereau - Dante And Virgil In Hell

Théodore Géricault - Cheval arabe gris-blanc

Peter Paul Rubens - Satiro

Felice Boselli - Skinned Head of a Young Bull

Gabriel Cornelius von Max - Monkeys as Judges of Art

Michelangelo Merisi da Caravaggio - Medusa

Luca Giordano - San Michele

Théodore Géricault - Study of Feet and Hands

Peter Paul Rubens - Saturn Devouring His Son

Ilya Repin - Ivan il Terribile e suo figlio Ivan

Franz von Stuck - Lucifero Moderno

Gustave Doré - Enigma

Arnold Böcklin - Die Toteninsel (III)

Sophie Gengembre Anderson - Elaine

John Everett Millais - Ophelia

Paul Delaroche - Jeune Martyre

Herbert Draper - The Lament for Icarus

Martin Johnson Heade - Twilight on the St. Johns River

Gabriel Cornelius von Max - Der Anatom

Enrique Simonet - Anatomía del corazón

Thomas Eakins - Portrait of Dr. Samuel D. Gross (The Gross Clinic)

Rembrandt - Lezione di anatomia del dottor Tulp

Peter Paul Rubens - Die Beweinung Christi

Paul Hippolyte Delaroche - Die Frau des Künstlers Louise Vernet auf ihrem Totenbett

Elizabeth Jane Gardner Bouguereau - Too Imprudent

William-Adolphe Bouguereau - The Prayer

Michelangelo Merisi da Caravaggio - Amorino dormiente

Augustin Théodule Ribot - St. Vincent (of Saragossa)


Caspar David Friedrich - Abtei im eichwald

Τα νομίσματα είναι στην πραγματικότητα μικρά γλυπτά μαζικής παραγωγής. Αυτά τα μικρά γλυπτά χρησιμοποιεί ως βάση ο Βραζιλιάνος καλλιτέχνης/designer Andre Levy για να δημιουργήσει το δικό του κόσμο. Ζωγραφίζει και μετατρέπει τις φιγούρες του κάθε νομίσματος σε σούπερ ήρωες ή σε πρόσωπα της ποπ κουλτούρας.

Το συγκεκριμένο έργο/project είναι πρωτότυπο και περνάει το παρακάτω μήνυμα (όπως το διατυπώνει ο ίδιος ο Andre): "είναι δυνατόν να μας αρέσει ένα ένα σεντ περισσότερο από τα υπόλοιπα που κυκλοφορούν απλα και μόνο εισάγοντας σ' αυτό μια νέα ιστορία? Αφού δείτε αρκετά από τα έργα του είμαι σίγουρος πως η απάντησή σας θα είναι θετική καθώς θα έχετε αποκτήσει ήδη κάποιο "αγαπημένο"!

Αν προσέξετε, θα διαπιστώσετε πως στη συλλογή του υπάρχουν τουλάχιστον 3 ελληνικά νομίσματα (τόσα ανακάλυψα εγώ) που αποτέλεσαν τον καμβά για κάποιο έργο του, και αυτό είναι ιδιαίτέρως διασκεδαστικό για τα δικά μας μάτια!

Το όνομα του project είναι "Tales You Loose" (Ιστορίες που Χάνετε) και ήταν μια πρωτότυπη ιδέα του Andre Levy που "γεννήθηκε" στο Instagram. Ο ίδιος, από την Φρανκφούρτη όπου μένει και έχει την έδρα  του, δηλώνει πως κάθε πολιτικό νόημα που πιθανόν να προκύπτει από τις εικόνες αυτές, είναι καθαρά συμπτωματικό. Εσείς τι λέτε?

Πριγκίπισα Λέια  (Star Wars)

Joker (Batman)

Παπαστρούμφ

Lion-O (Thundercats)

Guy Fawkes (V for Vendetta)

Γνωρίζετε ότι οι μαύρες τροφές διαθέτουν περισσότερα αντιοξειδωτικά από τις ανοιχτόχρωμες, λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε φυτικές ίνες;

Σας παρουσιάζουμε τις 7 μαύρες υπερ-τροφές και τα πλεονεκτήματά τους για την υγεία μας.

Μαύρο ρύζι:
Επειδή είναι λιγότερο επεξεργασμένο από το λευκό, διαθέτει μεγαλύτερη ποσότητα βιταμίνης Ε, η οποία προστατεύει τα κύτταρα από τη δράση των ελεύθερων ριζών και ενισχύει το ανοσοποιητικό μας.

Το πιο αναγνωρίσημο σύμβολο των τελευταίων ετών, τουλάχιστον για την μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού που έχει λογαριασμό στο facebook - δηλαδή 1.23 δισεκατομμύρια άνθρωποι - είναι το υπέροχο, μοναδικό καταπληκτικό και ανεπανάληπτο κουμπί  "Like"  ("μ' αρέσει")!!!

Από τη στιγμή που απέκτησε τόση αναγνωρισημότητα και δύναμη, ξεπέρασε τα "στενά" όρια της χρήσης του μέσα στο facebook και άρχισε τις τσάρκες και εκτός διαδικτύου, στην real life. Εκτός αυτού, πολλές παραλλαγές και εκδοχές του συναντάμε πλέον, με άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο αστείο αποτέλεσμα.

Μερικές παραλλαγές είναι και οι παρακάτω που αλίευσα στο διαδίκτυο σχετικά εύκολα. Για περισσότερες ψάξτε μόνοι σας και στείλτε τις να συμπληρώσουμε τη συλλογή!!!

Το να σκεφτείς κωδικούς πρόσβασης που ικανοποιούν τις διάφορες απαιτήσεις των κοινωνικών δικτύων και των ιστοσελίδων όλου τον κόσμου - και στη συνέχεια να τους θυμάσαι εύκολα - μπορεί να είναι από δύσκολο έως απογοητευτικό.

Ναι, υπάρχουν εργαλεία που έχουν σχεδιαστεί ώστε να το κάνουν πιο εύκολο, αλλά πρέπει πραγματικά να χρησιμοποιήσουμε κάτι τέτοιο; Προφανώς πολλοί από εμάς πιστεύουμε ότι είναι ok να χρησιμοποιούμε κωδικούς πρόσβασης όπως το "PASSWORD" ή το "123456"! (Εχω φίλους που το κάνουν αυτό!)

Περιττό να πούμε ότι τόσο εύκολοι και προφανείς κωδικοί πρόσβασης είναι εγγυημένες συνταγές ανασφάλειας. Η εταιρεία λογισμικού διαχείρισης κωδικών "SplashData" συνιστά τη χρήση των κωδικών πρόσβασης με οκτώ ή περισσότερους μικτούς χαρακτήρες. Αλλά να έχουμε κατα νου πως το ^A&H2#FR*! είναι λίγο εξωφρενικό.

 
Αν ψάχνεις λοιπόν για ένα τρόπο ώστε να καταλήξεις σε όχι και τόσο προφανείς κωδικούς πρόσβασης που όμως δεν θα ξεχάσεις, μπορείς να δοκιμάσεις ένα τρόπο που μερικοί από εμάς γνωρίζουν και χρησιμοποιούν.

Επιλέγουμε μια λέξη, το όνομα ενός κατοικίδιου ζώου για παράδειγμα, και στη συνέχεια τα πρώτα 3 ή 4 γράμματα του δικτυακού τόπου στον οποίο θα χρησιμοποιήσουμε τον κωδικό πρόσβασης. Δεδομένου ότι ορισμένες ιστοσελίδες απαιτούν επίσης έναν αριθμό ή/και ένα χαρακτήρα, θα συμπεριλάβουμε το έτος και ένα θαυμαστικό. Τέλος, πρέπει επίσης να χρησιμοποιείτε πάντα το "0" (μηδέν) στη θέση του "o" (όμικρον) στις λέξεις.


Ακούγεται πολύπλοκο, αλλά δεν είναι. Για παράδειγμα, ένας κωδικός πρόσβασης για την Amazon θα ήταν R0verAmaz2014! (το όνομα του σκύλου -με μηδεν αντί για όμικρον- τα τέσσερα πρώτα γράμματα της ιστοσελίδας, το έτος, συν ένα θαυμαστικό). Για το Spotify θα ήταν R0verSp0t2014! και για το Facebook θα ήταν R0verFace2014! Το 'χουμε; Είναι όλοι το ίδιο, αλλά είναι όλοι μοναδικοί.
 
Φυσικά, για μεγαλύτερη ασφάλεια, να επιλέξεις ένα όνομα που δεν θα το μάντευε εύκολα κάποιος που σε ξέρει!




Παρακάτω, είναι ο κατάλογος με τους χειρότερους κωδικούς πρόσβασης του 2013, από SplashData. Η εταιρεία κοίταξε τα αρχεία που περιέχουν τα εκατομμύρια των κλεμμένων κωδικών πρόσβασης κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους. Αν βλέπεις εδώ κάποιον δικό σου, ΑΛΛΑΞΕ ΤΟΝ ΤΩΡΑ!!!

 (παρακαλώ, μοιράσου το με κάθε φίλο ή συγγενή που νομίζεις πως το χρειάζεται!)

1. 123456

2. password

3. 12345678

4. qwerty

5. abc123

6. 123456789

7. 111111

8. 1234567

9. iloveyou

10. adobe123

11. 123123

12. admin

13. 1234567890

14. letmein

15. photoshop

16. 1234

17. monkey

18. shadow

19. sunshine

20. 12345

21. password1

22. princess

23. azerty

24. trustno1

25. 000000